PODSTAWA PROGRAMOWA WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO

Rozporządzenie MEN z 14 lutego 2017 r.  w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz podstawy programowej kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, w tym dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia, kształcenia ogólnego dla szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły policealnej – w załączniku nr 1, opisuje cele i zadania przedszkola, osiągnięcia dziecka na koniec wychowania przedszkolnego oraz warunki i sposób realizacji podstawy programowej.
Podstawa programowa wychowania przedszkolnego jest aktem prawnym, którego treści mogą być poszerzane, nie wolno ich jednak zawężać.

Nowa podstawa opiera się na poznawczej teorii rozwijającego się dziecka prof. Ryszarda Więckowskiego, która zakłada, że dziecko jest „swoistym autonomicznym układem, przetwarzającym napływające doń informacje ze świata zewnętrznego, ale tylko te informacje, które mają dlań znaczenie, powodują jego aktywność, także edukacyjną”.

Założenia podstawy opierają się na wielokierunkowym rozwoju dziecka polegającym na systematycznym pojawianiu się najpierw prostych, a następnie bardziej skomplikowanych umiejętności we wszystkich obszarach rozwoju człowieka – fizycznym, emocjonalnym, społecznym, poznawczym.

Natomiast zadaniem nauczyciela jest organizowanie dziecku przestrzeni do aktywności badawczej, wspieranie i stymulowanie rozwoju oczekiwań poznawczych, działaniowych,
a także rozwijanie jego aktywności edukacyjnej.

Według autorów nowej podstawy programowej – Doroty Dziamskiej, Małgorzaty Małyski, Małgorzaty Wróblewskiej i Janusza Woźniaka – prof. Więckowski stworzył jedyną istniejącą w Polsce zwartą i opartą na paradygmatach koncepcję kształcenia zintegrowanego.

Zgodnie z tą koncepcją integracja jest rozumiana jako:

• w aspekcie czynnościowym – jako własna aktywność dzieci w procesie edukacyjnym,

• w aspekcie psychicznym – jako oddziaływanie na wszystkie sfery osobowości dziecka,

• w aspekcie metodycznym – jako wykorzystywanie przez nauczyciela różnych strategii
   i metod uczenia się,

• w aspekcie treściowym – jako wielokierunkowa aktywność, dzięki której dziecko zyskuje   
   wiedzę o charakterze zintegrowanym.

Kierunek zmian wyznaczają w nowej podstawie trzy słowa:

• dziecko, jako podmiot edukacji, postrzegany całościowo (holizm),
• rozwój, który zasadza się na integralności, harmonijnym łączeniu wielu sfer życia
  i działania,
• przedszkole, które stanowi dla dziecka i jego rozwoju naturalną przestrzeń.

W koncepcji tej kładzie się nacisk na zintegrowany rozwój, odchodząc od rozumienia edukacji jako wyposażania dziecka w określone umiejętności.

Podstawa programowa nie jest już ogólnym opisem procesu wspomagania rozwoju i edukacji, ale dokumentem, w którym zostaje wskazany syntetyczny i precyzyjny cel wychowania przedszkolnego.

Inaczej rozumiane jest także samo wychowanie. Nie chodzi w nim tylko o przygotowanie dziecka do życia w zgodzie z samym sobą, drugim człowiekiem oraz przyrodą, ale o rolę i znaczenie wartości w procesie wychowawczym.

Podstawowym zadaniem wychowania przedszkolnego jest przygotowanie dziecka do podjęcia zadań szkolnych, co oznacza, że dziecko po rocznym obowiązkowym przygotowaniu przedszkolnym powinno osiągnąć dojrzałość do nauki w szkole.

Dojrzałość ta cechuje dziecko:

• dostatecznie rozwinięte fizycznie i ruchowo, zwłaszcza w zakresie precyzyjnych ruchów rąk i palców;
• posiadające orientację w otoczeniu oraz określony zasób wiedzy ogólnej
  o świecie,
• posiadające na tyle rozwinięte zdolności komunikacyjne, które pozwalają porozumiewać się w sposób zrozumiały dla rozmówcy;
• które potrafi działać intencjonalnie, podejmuje celowe czynności i wykonuje je do końca,
• jest uspołecznione w stopniu pozwalającym na zgodne i przyjazne współdziałanie,
• liczące się z chęciami i życzeniami innych,
• wykonujące polecenia kierowane przez dorosłych do całej grupy,
• na tyle dojrzałe emocjonalnie, że potrafi rozstać się z rodzicami oraz potrafi kontrolować swoje emocje.

Celem wychowania przedszkolnego jest wsparcie całościowego rozwoju dziecka. Wsparcie to ma być realizowane przez proces opieki, wychowania i nauczania – uczenia się, co ma umożliwić dziecku odkrywanie własnych możliwości, sensu działania oraz gromadzenia doświadczeń na drodze prowadzącej do prawdy, dobra i piękna. W efekcie powyższego wsparcia dziecko ma osiągnąć dojrzałość do podjęcia nauki na pierwszym etapie edukacji.

 Nowa podstawa programowa przewiduje 4 podstawowe obszary rozwoju dziecka oraz wskazuje osiągnięcia dziecka na koniec wychowania przedszkolnego.

1. fizyczny (np. dziecko zgłasza potrzeby fizjologiczne, wykonuje czynności samoobsługowe, komunikuje swoje potrzeby, inicjuje zabawy, wykonuje podstawowe czynności – sprzątanie, pakowanie, korzystanie z małych przedmiotów),

2. emocjonalny (np. dziecko rozpoznaje i nazywa podstawowe emocje, potrafi je przedstawić i radzić sobie z nimi w prawidłowy sposób),

3. społeczny (np. dziecko przejawia poczucie własnej wartości jako osoby, odczuwa przynależność do określonych grup – rodziny, grupy przedszkolnej itp., używa zwrotów grzecznościowych, komunikuje się
   z otoczeniem, tworzy relacje z innymi dziećmi, wyraża swoje oczekiwania),

4. poznawczy (np. wyraża swoje rozumienie świata, rozpoznaje litery, odczytuje krótkie wyrazy, opowiada o wybranych zdarzeniach, prawidłowo klasyfikuje przedmioty, określa kierunki, przelicza elementy zbiorów, podejmuje aktywność poznawczą).

Programy wiodące

W roku szkolnym 2018/2019  nauczyciele planują i organizują pracę wychowawczo- dydaktyczną w oparciu o:

• Program wychowania przedszkolnego "Trampolina" autorstwa Elżbieta  Kordos wyd. PWN
• Program wychowania przedszkolnego "Wokól przedszkola" Olek i Ada autorstwa Małgorzaty Kwaśniewskiej, Anny Lendzion, Wiesławy Żaby Żabińskiej wyd. MAC EDUKACJA
• Program wychowania przedszkolnego "Kocham przedszkole" autorstwa Mirosławy Pleskot, Agnieszki Staszewskiej - Mieszek wyd. WSiP
• Język angielski w wychowaniu przedszkolnym Program nauczania 3,4,5,6 latków Magdalena Szpotowicz, Małgorzata Szulc-Kurpaska wyd. Oxford University Press 2017

Programy autorskie własne

Programy wspomagające

• Dziecięca matematyka Edyty Gruszczyk-Kolczyńskiej Nr dopuszczenia DKW- 4013-5/01

Metody
 

• Odimienna metoda nauki czytania dr Ireny Majchrzak
• Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne
• Pedagogika zabawy Marty Bogdanowicz